سلام.

از اينكه وبلاگ شما رو مي خونم خوشحالم .و به ياد سالهاي قبل افتادم كه عجب روزگاري بود .

يك سوال برام پيش اومد ؟

چرا از شهيدان شهر فسا نمي نويسد؟؟

من واقعا دوست دارم از شهيدان شهر شما هم مطالبي بدونم

مثل شهيد سينايي و ...................

اگر شلمچه را با غروبش مي شناسند دوكوهه را شـــب هايش مي شناسند. دلــت مي خواهد درتاريكــي شب، لا به لاي اين ساختمان ها پيچ و تاب بخوري، بروي، بيايي، و در اين رفتن و آمدن ها، بعضي حقايق دستگيرت شود. ياد كلام زيباي سيد مرتضا آويني افتادم، كه چه زيبا گفت:

« دوكوهه مغموم و دلتنگ ياران عاشورايي خويش است »

با سلام

جريان يك اتفاقي رو تو وبلاگ تعريف كردم بعد نيست يه نگاهي بندازي!

منتظرم

يا حق

سلام

مطلبت رو ديدم ولي مثل مطالب گذشته ات خيلي عالي نبود ولي خوب بود .

سعي كن بيشتر از شهداي جنگ تحميلي وسيره اونا بنويسي كه اگه تا قيامت هم بنويسي تموم نميشه به هر حال موفق باشي

قربانت مهدي

هوالعليم

چو از حراي دل آمد به لب نواي معلم
سرود عشق شنيدم من از صداي معلم
صحيفه ايست الهي به قامت برکاتش
شنو تو وحي حقيقت ز آيه هاي معلم
چه ذره ها که ز کويش به مهر و ماه رسيده
چه پاره مس که زر شد ز کيمياي معلم
چو در معامله عشق سيم و زر نستانند
تو از خزانه معنا بده بهاي معلم
به خوان صدق و خلوصش ببين تو گوهر جان را
مگر که جان نتوانم نهم به پاي معلم
هزار قالب بي جان به درد جهل چو ماند
شفاي آن نتواند مگر دواي معلم
ز چشمه سار صفايش چه جرعه ها که چشيدم
که جاودانه بماند دلا بقاي معلم
کتاب عشق نوشتم ز ابجد کلماتش
پيام نور گرفتم من از نواي معلم

تبريکات صميمانه ام نثار دستان عاشقي که با مهر و محبت بر سر شاگردانشان کشيده مي شود و قلبهاي روشني که با محبت بي دريغشان آرامش و صفا را مهمان دلهاي متعلمينشان مي کنند .

اي مشعل داران راه هدايت و اي پيامبران عرصه علم و دانش روزتان مبارک باد